[AANKONDIGING] De Buitenwacht: 21 februari

Op wie gaat u stemmen op 21 maart? Bewoners in gesprek met politici! Stel vragen aan de mensen die door u gekozen willen worden. Op het programma staan onder andere de volgende vragen
“- Wat hebben de partijen in 2014 aan de kiezers beloofd en wat hebben ze daarvan waargemaakt?
– Wat beloven ze de kiezers voor de komende 4 jaar?
– Waarom zouden ze uw stem verdienen?
– Informeel met elkaar in gesprek.

Gesprek is onder leiding van Kees Thies en wordt georganiseerd door Platform tegen Armoede. U kunt tijdens het gesprek met politici uw vragen stellen, maar u kunt ook uw vragen en opmerkingen vooraf inleveren via info@platformtegenarmoede.nl. Aanmelden kan via info@platformtegenarmoede.nl

Waar? De Buitenwacht
Wanneer? Woensdag 21 februari 2018, 19.00 – 21.30 uur.

[UITNODIGING] Sociaal Offensief Armoede

 
Sociaal Offensief Tegen Armoede Programma Internationale Dag van de Armoede 17 oktober 2017
15.00 – 17.00 uur: Bijeenkomst voor vertegenwoordigers van de lokale platforms tegen armoede
– Kennismaken en uitwisselen van ervaringen
– Presentatie doel/opzet en werkwijze Platform tegen Armoede Drechtsteden
– Versterken van samenwerking: wat hebben wij elkaar te bieden?

17.30 – 20.30 uur: Avond programma voor bewoners, professionals, politici
– Welkom en toelichting programma
– Sociale Dienst is druk bezig met het onderwerp klantbejegening en dienstverlening. Mark Rothuizen zal een toelichting geven op de stappen die daarin genomen zijn en de denkwijze over het dienstverleningsconcept uit de doeken doen met daarna ruimte voor reacties en ideeën
– Buffet om 18.30 uur
– Speerpunten Platform tegen Armoede Drechtsteden komend jaar
o Ombudsvrouw: welke mogelijkheden zien we voor een ombudsvrouw voor de
Drechtsteden?
o Drechtstedenpas: biedt de Drechtstedenpas de mogelijkheid om aan sociaal
culturele activiteiten mee te doen voor mensen met een smalle beurs?
o Reactie politieke partijen: wat hebben zij over armoede in verkiezingsprogramma
staan?
– Armoedebeleid in Dordrecht door Peter Heijkoop, wethouder

20.30 uur: Vervolg en afsluiting
Plaats: De Buitenwacht, Bosboom-Toussaintstraat 67, 3314 GB Dordrecht

Wijkwinkel werkloos: vier jaar, maar niet voor niets

Waar dit stuk over gaat is erg ‘vers’. Verwerkt is het nog niet. Ik zal proberen er iets van te maken.

De Dordtse afdeling juridische zaken van Vluchtelingenwerk 2006- 2009  ging voor de kicks. Helemaal gaan voor het resultaat was toen een bijzondere leerschool, en de cliënten voeren er wel bij. We vertelden het hen eerlijk als we dachten dat iets kansloos was, maar het ging eerst om de menselijkheid, pas daarna om de regels, en zo hebben we ook terugkeerders kunnen helpen. We telefoneerden nooit alleen, er was niets dat we schreven dat niet eerst door de anderen werd gelezen. Er kwam een kink in de kabel, misschien speelde daar een ‘houdbaarheidsdatum’ een rol in, misschien wat anders, maar ik wist dat zulke dingen konden bestaan, en ik ben het nooit vergeten. Wat samenwerking vermag, niet gedwongen, maar uit vrije wil. We hielden het ‘low-profile’, waarin na mijn gedwongen vertrek een paar hele lelijke fouten werden gemaakt, maar goed.

Bij de Wijkwinkel van de Buitenwacht begeleidde ik een aanvraag gezinsvorming, gedurende 2011-2012, van iemand die ik al jaren kende. Ze voldeden aan de voorwaarden. De hier werkzame man kreeg desgevraagd een arbeidscontract van 18 maanden -goed geregeld- om het gemakkelijker te maken, mevrouw reisde 1500 km om haar inburgeringsexamen te kunnen doen, ze organiseerden het, ze slaagt. Alles okee, het visum lang verblijf en verblijfsvergunning worden aangevraagd, het kost een paar centen (toen nog zo’n 1.500 euro, exclusief reiskosten), maar in april 2012 ‘reist ze in’, zoals dat heet.

Ze krijgen een huisje in de binnenstad, zij raakt zwanger, hij leent 3000 euro van een vriend, voor, zeg, de babykamer. Alles verloopt voorspoedig. Totdat…

Eind april wordt de man medegedeeld dat zijn arbeidscontract niet zal worden verlengd. Na drie maanden in de WW moet hij een beroep doen op de ‘publieke middelen’, de bijstand. Op dat precieze moment wordt daardoor haar verblijfsvergunning ongeldig.

Onvoorstelbaar was de lawine van maatregelen, die over het pas gevormde gezinnetje heen viel. Een rotonde zonder afslagen. De bijstandsuitkering werd teruggebracht tot de alleenstaanden-norm, ze verloren het recht op huur- en zorgtoeslag, en na de geboorte van hun baby-dochter konden ze ook geen aanspraak maken op kindgebonden budget. (Hoe verhoudt zich dat tot het IVRK – het Kinderrechtenverdrag, hebben we steeds gevraagd.) Omdat te lang werd doorbetaald hadden ze, met een inkomen ruim 300 onder minimum, meteen met een forse schuld bij de Belasting- en de Sociale Dienst. SDD hield maandelijks wat in, BD zou verrekenen met alles wat ze ieder jaar bij de inkomstenbelasting terugkregen, maar het kostte tientallen –misschien wel honderden telefoontjes, e-mails, brieven, aanvragen betalingsregelingen (aflossingscapaciteit: 0), enzovoort.

Om mijnheer A. aan het werk te helpen hebben we uiteindelijk twee keer een gesprek gehad met de Wethouder Sociale Zaken, het was tevergeefs. Werkgever Baanbrekend Drechtsteden (onderdeel van de Sociale Dienst) voorzag niet in een arbeidscontract langer dan 6 maanden. Dat was te weinig. Maar er veranderden dingen. Het gezin, en hun verhaal, raakte bekend in ‘Dordrecht’.

Wij zochten geen publiciteit. Ik heb een paar keer gezien hoe een stuk in de krant valse hoop kan wekken. Voor een acute crisis kan het handig zijn, voor lange-termijnzaken hoogstens een uiterst redmiddel.

Begin 2016 trad de Participatiewet in werking. Het gezin viel wederom een paar honderd euro terug. Dat was onmogelijk, en werd zelfs de Sociale Dienst Drechtsteden te gortig. Ze besloten in te grijpen, en het gezin te compenseren voor de inkomensterugval, en ook iets aan het gebrek aan kindgebonden budget te doen. We waren verrast, we konden bijna niet geloven dat dat mogelijk was. Het veranderde ons beeld van de Sociale Dienst Drechtsteden, en we speculeerden over een nieuwe samenwerking, een heropende discussie. En wat een opluchting voor het gezin, maar aan de andere kant: zonder hadden ze het echt niet gered! We waren er nog lang niet. Twee tot drie keer per week kwamen zij, alles wat wij deden was ze helpen het hoofd boven water te houden, financieel. Geen deurwaarders, geen incassobureaus. Ik kan alvast vertellen dat de enige schuld die ze nog hebben, de restschuld van de particuliere lening is. DUO, ook die komt later wel. Er zijn honderden dingen gebeurd die hier niet aan bod komen.

De vrouw was ‘onverzekerbaar’ (qua zorgverzekering), heeft een heel gecompliceerde zwangerschap meegemaakt voor de tweede –hun baby-zoon-, ze moesten steeds naar het ziekenhuis omdat dokters zich zorgen maakten of het wel goed ging aflopen, het liep goed af, en het ASZ stuurde de rekeningen naar Den Haag. De mensen in de gezondheidszorg, daar is over het algemeen goed mee te praten, gelukkig, want goedkoop is het allesbehalve. Het gezin had het volle bedrag nooit kunnen betalen, u en ik ook niet.

Toen kwam er een versnelling. Dhr. A. ontving medio mei 14 belastingaanslagen in één week. Maar ze hadden een fout gemaakt. We gingen 14 keer in bezwaar. Ze waren alle 14 ontvankelijk, dus de Belastingdienst moest 14 keer opnieuw berekenen. Kicks. De machine draaide op volle toeren: fondsaanvragen voor studiemateriaal, voor vaste lasten , een fondsaanvraag voor een hernieuwde aanvraag verblijfsvergunning vanwege een recentelijke uitspraak van het Europese Hof, het lukte even allemaal. Ik kan het uitleggen, de advocaat was zo bijdehand, maar ze gingen afgelopen woensdag naar de Immigratiedienst voor de aanvraag, en ze kregen de verblijfsvergunning meteen uitgereikt. Dat is de waan van de dag, dat zal zo zijn, maar het is bij mijn weten –ik vergis me vast- nog nooit eerder gebeurd. We hebben, samen met hen, een traantje gelaten. Wel meer dan één.

Vroeger bij Vluchtelingenwerk maakten we, als iemand verblijfsrecht kreeg, het standaardgeintje dat ‘de problemen nu pas gaan beginnen’. Dat heb ik deze keer maar achterwege gelaten.

Jos Dekker, Wijkwinkel  Buitenwacht, 25 augustus 2017

Pleidooi voor een basisinkomen!

GASTBLOG – Inmiddels is wel duidelijk geworden dat armoede een fenomeen is dat niet met een beetje hulp, af en toe een financiële injectie en veel repressie, opgelost kan worden.

Onder de titel “waarom arme mensen domme dingen doen” is een onderzoeksrapport verschenen waarin staat dat langdurige stress invloed heeft op de keuzes die wij maken. Heel kort samengevat gaat het erover dat bij stress beslissingen worden genomen voor het nu en dat mogelijk negatieve consequenties voor later buiten beeld blijven. In de praktijk blijkt armoede dan ook vaak van generatie op generatie over te gaan. In de permanente stress van een tekort aan geld, worden structurele oplossingen eenvoudigweg niet gevonden.

Recent is een aantal voorbeelden in de krant verschenen van mensen die van de bijstand genoten en ook niet van plan waren om betaald werk te gaan doen. Zij hadden voldoende aan wat ze kregen en hadden alle tijd om zich te wijden aan wat zij leuk en belangrijk vonden. De reacties daarop waren, zoals te verwachten, niet onverdeeld positief. Zeker ook omdat één van hen, werkenden betitelde als ‘loonslaven’. Wat op z’n minst bijzonder is, in de wetenschap dat die ‘loonslaven’ zijn uitkering mogelijk maken.

Twee heel verschillende voorbeelden, maar in beide gevallen zou een basisinkomen een geweldige oplossing zijn.

Bij een basisinkomen horen geen verplichtingen, dus ook geen controles. Een belangrijke oorzaak van stress valt daarmee weg en er ontstaat ruimte voor lange-termijn keuzes, zodat schulden kunnen worden weggewerkt, er werk gevonden kan worden enz. Het niet hebben van een betaalde baan, betekent overigens niet dat je geen toegevoegde waarde hebt voor de maatschappij. In tegendeel zelfs, kunst, mantelzorg, vrijwilligerswerk e.d. zijn cruciaal om onze maatschappij draaiende te houden. Een basisinkomen biedt de mogelijkheid aan iedereen om daarin de keuze te maken die het beste bij hem of haar past.

Het basisinkomen is niet nieuw, het idee bestaat al jaren en wordt op sommige plekken in de wereld ook daadwerkelijk toegepast. De tegenstanders stellen echter dat een basiskomen onbetaalbaar is. Ik stel daar tegenover dat het huidige sociale stelsel onbetaalbaar is, en dat blijkt ook omdat het langzaam maar zeker ontmanteld wordt. Het introduceren van een basisinkomen vraagt om een andere en bredere kijk op de samenleving. Het levert in mijn stellige overtuiging veel meer op dan het kost. Doen dus!

Arjen Baan
Humanitas Drechtsteden

Brief aan leden Drechtraad over besluit minimabeleid

Datum:  19 juli 2017
Betreft: brief aan leden Drechtraad over besluit minimabeleid
Beleidsvoorstel naar aanleiding van de evaluatie minimabeleid      

Geachte dames en heren,

Tijdens uw vergadering van 4 juli heeft u het besluit genomen om de inkomensgrens voor een vergoeding uit het SMS kinderfonds te verhogen. Voor die verhoging zijn goede redenen, en als Platform tegen Armoede zijn we zeer ingenomen met dit onderdeel van uw besluit.

We betreuren echter in hoge mate dat u besloten heeft dit voor een aanzienlijk deel te financieren door te bezuinigen op het Persoonlijk Minima Budget (PMB), de regeling voor de langdurige minima. U heeft als raad in meerderheid geoordeeld dat er structureel €257.000 per jaar gekort moet worden op de inkomens van burgers die langdurig van minder dan 110% van het minimuminkomen moeten rondkomen zonder dat zij de mogelijkheid hebben om hierin verbetering te bewerkstelligen.

Vorig jaar werd binnen uw raad bij verschillende gelegenheden gepleit voor een royaler minimabeleid. In vergaderingen van de Carrousel Sociaal werd door een zeer ruime meerderheid betoogd dat er extra maatregelen genomen moesten worden om de armoede terug te dringen. De portefeuillehouder werd opgeroepen om hiertoe met voorstellen te komen.

Uw raad heeft op 4 juli een keuze gemaakt die ons onlogisch, onnodig en onrechtvaardig voorkomt. Het resultaat dupeert een deel van de armste inwoners!

Wij roepen u hierbij nogmaals op om de armoedebestrijding in de Drechtsteden een hogere prioriteit te geven. Dat dit budgettaire consequenties heeft is ook ons duidelijk. Maar de maatschappelijke en economische schade van armoede zijn te groot om vanwege de kosten als politieke bijzaak af te doen.

Wij wensen u nog een heel goede vakantie toe.

 Hoogachtend,

Namens het Platform tegen Armoede in de Drechtsteden

Riet Duykers

voorzitter

Sociaal offensief tegen armoede

Op woensdag 31 mei 2017 vindt er in de Buitenwacht een Sociaal Offensief tegen Armoede plaats. De 18-punten lijst tegen armoede zal naar voren komen in een gesprek met bewoners, politici en organisatie, onder leiding van Kees Thies. Voor meer informatie klikt u op de onderstaande afbeelding(en):

Klik om te vergroten