Gastblog

Ik wil het met U hebben over het begrip ‘sociale rechtvaardigheid’ en ‘kunnen wij daar als mens zelf wat aan bijdragen’. Het is namelijk van alle tijden al een kernwaarde en een meetpunt. Om van daaruit naar de samenleving of gemeenschap te kijken waar je deel vanuit maakt. We zijn onze samenleving als levende gemeenschap totaal uit het oog verloren. ‘Het doel heiligt de middelen!’ is nog steeds het verkooppraatje om mensen uit te sluiten, te verkopen, uit te buiten of voor te liegen. Pikken wij dat zomaar of hebben we ons gevoel voor sociale rechtvaardigheid laten wegdrukken door het ‘marktdenken’ van de laatste 30 jaar? Het vreemde is dat wij allemaal samen, uit lijfsbehoud, niet al te kritisch zijn geweest om elkaar hierop aan te spreken. Sociale rechtvaardigheid zat toch vanzelfsprekend ingebakken in onze rangen- en standenmaatschappij? Die vlieger is niet opgegaan, dat is inmiddels wel duidelijk. Onze lokale gemeenschap is niet langer het uitgangspunt, maar het voldoen aan de vraag van de ‘geldmaakmachine’. We leven en werken alleen nog maar om geld te maken! Er is nog nooit zoveel geld geweest. En toch kan niemand er meer bij. De sociale rechtvaardigheid staat onder grote spanning, nu we het delen met elkaar uit het oog verloren hebben. Dat mag anders worden. Het wordt namelijk hoog tijd om weer met elkaar de dialoog aan te gaan over zingeving. En op welke kernwaarde we onze maatschappij willen inrichten. In de komende maatschappij staat samenwerken en delen van kennis en goederen centraal. Wij hebben daarvoor mensen nodig die de komende ontwikkelingen omarmen, richting geven en helpen insluiten. Sociale rechtvaardigheid bepalen wij namelijk zelf.

Alfred Meijer